9 MAART GEFFEN: PROVINCIALE BRANDWEERWEDSTRIJD

 “Provinciale brandweerwedstrijden”.

Ik zag bovenstaande de titel in een onbewaakt moment op social media voorbijkomen. Op zaterdag 9 maart is brandweer Geffen de gastheer en iedereen is welkom, lees ik even later op de mooie site van brandweer Geffen. Bij het inzien van de site gaan mijn gedachten automatisch terug naar ‘mijn’ brandweer jaren. Sjeemig, wat een verschil met toen, bedenk ik me.

Ruim 25 jaar (1-9-1971 tot 1-1-1997) ben ik lid geweest van de vrijwillige brandweer van de toen nog zelfstandige gemeente Geffen. Wanneer ik nu de nieuwe kazerne zie, het materiaal, de organisatie, het professionele met de vele opleidingen die er zijn, krijg ik de kriebels als ik me bedenk van hetgeen we toen wisten, wat er was en wat we moesten doen. Hopeloos.

“September 1971 begonnen we met dertien fonkelnieuwe brandweermannen uit het Geffense aan de klus. We werden meteen voor de leeuwen gegooid. We hadden niks, we wisten niks en we konden in feite niks. Het merendeel van de slangen waren zo lek als een zeef en vaak liet de brandweerauto met het opstarten ook nog eens afweten. We kregen een snelcursus van ‘Koos van der Heijden’, de brandweerman die van alle markten thuis was. En terwijl de officiële cursus 2^e klasse nog moest aanvangen werd er verwacht dat we bij alarm paraat zouden staan. 

Heel sterk in mijn herinnering is de allereerste cursus die we moesten volgen om mee (ook verzekerings-technisch gezien) te mogen uitrukken bij alarm. Op de Rosmalense kazerne waren wij elke week met dertien Geffenaren te gast om door leermeester Gerard Neppelenbroek bijgeschoold te worden. Ik heb hem laatst nog gesproken en hij vertelde mij dat het voor hem een van de mooiste en gezelligste cursusjaar is geweest uit zijn loopbaan. “Maar soms ook wel heel lastig met al de Geffenaren”, lachte hij.

De eerste jaren met het oude voertuig (een open wagen) onze ongeschooldheid met daarbij het verouderde materiaal plus het onbekende van ‘brandweertje’ zijn, hebben we met vele ups en downs doorstaan. En dan hou het er maar op dat het meer downs waren, dan ups….

Het is allemaal wel goed gekomen, jawel. De eerste verhuizing van de kazerne was er en er kwam een nieuw brandweervoertuig. Man, man… Wat waren trots. Er kwam nieuwe uitrukkleding voor de manschappen. We kregen piepers voor de stille alarmering. Reddings materiaal, een compleet nieuw fenomeen. Er werden nieuwe eigentijdse cursussen wgegeven. Er kwam een wisseling van de wacht. Wim werd commandant en ondergetekende de ondercommandant.

We gingen aan wedstrijden meedoen met als uiteindelijke doel alle kneepjes van het vak te leren. Natuurlijk was het winnen prachtig, maar de kennis die je steeds weer opdeed was zeker zo belangrijk. Er stond een team. In Delfzijl zijn we zelfs Nederlands Kampioen Hulpverlening geworden. Het was de kers op de taart.

In de loop van die 25 brandweerjaren zijn er de meest uiteenlopende uitrukken de revue gepasseerd. Twee maal de Motelbrand in Nuland. Een F16 straaljager die was neergestort in de polder. Het onvoorstelbare tragische treinongeval, het staat gegrift in mijn geheugen. Het bunkerongeval in Nuland waarbij een collega het leven liet. Te triest voor woorden, zo heftig. Maar ook de vele zware ongevallen op de toenmalige rijksweg, hebben een droevige indruk achtergelaten. Ook was er de villabrand in de Oude Baan waarbij een dode viel te betreuren. De grote bosbrand in Rosmalen waar we bijstand moesten verlenen. Het is maar een greep uit de vele gebeurtenissen.

Maar geloof me, het was niet alleen maar ‘kommer en kwel’. Ik heb fantastische mooie herinneringen aan de kwart eeuw dat ik lid ben geweest van dit clubje hulpverleners. Zeker de zogenaamde ‘derde helft’ die er ook bij ons was staat als het ware gegraveerd in mijn geheugen. Er zijn vriendschappen ontstaan, er is verdriet gedeeld, maar ook vreugde die dan weer tot in de late uurtjes werd gevierd. Echt, een tijd om nooit te vergeten. 

Zaterdag 9 maart aanstaande, tijdens de Provinciale brandweerwedstrijden, is een mooie gelegenheid om eens kennis te maken met het brandweergebeuren. Alle informatie staat op de site.

O ja…. Ze vragen overigens nog steeds nieuwe leden. Wie weet, gaat het bij jou ook kriebelen, net als bij mij, toen eens ooit.